KAKUS
NASKAH: WAHYANA GIRI MC
wahyana_giri@yahoo.co.id
sAtu
PANGGUNG GELAP. PERLAHAN KETIKA LAMPU
PANGGUNG MULAI MENYALA, PERSIS DI ATAS PANGGUNG NAMPAK SEBUAH BANGUNAN SEMACAM
WARUNG MAKAN SANGAT SEDERHANA, BAHKAN DIBANDING BACK GROUND
BANGUNAN-BANGUNAN YANG ADA DI PANGGUNG ITU, WARUNG MAKAN ITU JUSTRU NAMPAK
PALING KUMUH.
MATAHARI PAGI ITU TIPIS MENYOROT SEORANG
PEREMPUAN MUDA, CANTIK YANG TENGAH MENYIAPKAN DAGANGAN DI WARUNG ITU. PEREMPUAN
ITU NAMPAK CERIA, BAHKAN LEBIH TERKESAN GENIT KETIKA TIBA-TIBA SEORANG
LAKI-LAKI MUDA LANGGANANNYA DUDUK DI SALAH SATU KURSI DI WARUNG ITU.
SEJENAK LAKI-LAKI MUDA ITU SENYUM-SENYUM
SAMBIL TANGANNYA JOWAL-JAWIL SESEKALI MENGGODA PEMILIK WARUNG ITU. TAHU KALAU
SIFAT PELANGGANNYA SEDIKIT MATA KERANJANG, PEMILIK WARUNG ITU JUSTRU MAKIN
PASANG BADAN. NAH…..
BEBERAPA SAAT KETIKA SUASANA SEDIKIT CAIR,
TIBA-TIBA DARI ARAH DALAM PANGGUNG MUNCUL SEORANG PEREMPUAN. MULUTNYA LANGSUNG
NEROCOS. MATANYA MERAH KARENA MARAH.
SI PON :
Oalaaaaah…. Paaaakkk…… sudah tahu berasnya habis….
duwitnya ludes… anak mau dikeluarkan dari sekolah gara-gara belum bayar SPP kok
ya isa-isane malah nongkrong di warung…..!!
Terus otakmu itu kamu taruh dimana??!! Atimu ki tok
simpen nang endi???
SETU :
Sik to…… ono rembug di rembug bune… jangan waton mbengok
to….
SI PON :
Prek!!! Watom mbengok ndasmu itu!! Apa kamu kira mataku
sidah buta. Wis picek, terus aku disuruh diam saja menyaksikan kelakuanmu…?!!
SETU :
Lho.. Bu……
SI PON :
Nggak usah lha lho lha lho…. Kamu pamitnya mau berangkat
kerja. Mau mbecak. Jebul cuma mau ngumbar mata. Plirak plirik sambil tangannya
uthak uthik….!!
SETU :
Bu… Jangan waton ngomong to… ini kan ditempat umum….
Diwarung. Banyak orang. Kalau mereka mendengar teriakan-teriakanmu,
lantas tahu kalau kita lagi padu…. Kan jadi malu…. Mbok wis… nek ono opo-opo ki
yo
dirembug….
SI
PON :
Dirembug piye??!! Kalau kamu tiap hari Cuma nongkrong di
warung ini, terus kapan kita bisa rembugan??!! Kapan???!!
SETU :
Bu… Aku kan sedang….
SI PON :
Tidak!!! Aku tidak butuh
alibimu!!! Wis saiki klambimu dicopot! Jaketmu
dicopot!!! Kathokmu dicopot!!! Didol nang pasar maling!!! Duwite nggo tuku
beras!!!
SETU :
Bajiguriiii….. nang kene kok malah ngejak copot-copotan….
Bu… dari dulu aku kan sudah bilang, kalau berasnya habis
ya ngutang ke warung Mbah Surip atau warungnya Lik Ngatijo dulu……Lha kalau soal
sekolah anak kita belum bayar, ya biar saja. Diamkan saja.
Nggak usah mbanyaki. Sekolah itu kan tanggungjawab pemerintah.
Tanggungjawab negara. Lha nek negarane ra iso ngurusi, yo rasah
sekolah. Rasah sinau. Titik.
Sekolah ki rak tujuane nggo golek gaweyan, lha nek saiki
wis buruh macul, mbecak, lha ngopo ndadak sekolah barang? Rasah
nganggo sekolah-sekolahan barang, buang-buang duwit. Buang-buang biaya!!!
Entek-entek-e duwite mung mabur, bocahe mung nganggur!!
SI PON :
Woooooo….. dasar wong lanang edan!!! Wis kene kathokmu
karo jaketmu dicopot…!!!
SETU :
Bu…!! Bu…!!! Ojo ngawor to Bu….!!!
SI PON :
Copot!!!
SETU :
Bu…!!
SI PON :
Copot!!!
klik di sini untuk download naskah teater selengkapnya